یادمه یه بار کتابی میخوندم از یکی از آیت الله های معروف .. نوشته بودند که اعتیاد یکی از بزرگ ترین موهبت های خداوند است.
بله درست خوندید "اعتیاد یکی از بزرگ ترین موهبت های خداوند است."
برام جالب بود..جا خوردم اولش..تا اسم اعتیاد میاد قاعدتا همه یاد چیزای منفی میفتیم..ولی منظورشون این بود که عادت خیلی وقت ها خوب است. مثال جالبی که می زدن صحبت کردن و قدرت تکلم و ادای واژه ها بود که با تمرین وعادت بدست می آید و خیلی اتفاقات دیگر...نگاه جالبی به سوژه اعتیاد داشتن
ولی جنس اعتیاد من فرق داره
من معتاد شدم که هر روز چن بار بیام و وبلاگمو چک کنم ببینم کسی کامنتی، نظری، لایکی نداشته یا نه..نخندین ..اینم یه جور اعتیاده..آخه من نه پستی میزارم نه کاری میکنم..یکی نیست بگه مرد مومن 3 تا پست گذاشتی روزی ده بار چِکِش میکنی...حالا دیدین منم معتادم..به زودی میرم کمپ..به قول این مجریا مواظب خودتون و مهربونیاتون باشین.
یه شعری امروز خوندم که برای شما و برای خودم به یادگار می نگارم.
یه شعری امروز خوندم که برای شما و برای خودم به یادگار می نگارم.
گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را
تا زودتر از واقعه گویم گله ها را
چون آینه پیش تو نشستم که ببینی
در من اثرِ سخت ترین زلزله ها را
پر نقش تر از فرشِ دلم بافته ای نیست
از بس که گره زد به گره حوصله ها را
ما تلخیِ "نه" گفتنمان را که شنیدیم
وقت است بنوشیم از این پس "بله" ها را
بگذار ببینیم بر این جغد نشسته
یکبار دگر پر زدن چلچله ها را
یک بار هم ای عشقِ من، از عقل میندیش
بگذار که دل حل بکند مسئله ها را
محمد علی بهمنی
محمد شیرازی